پایان نامه انتخاب و تربیت معلم در ساختار تشکیلاتی آموزش و پرورش

آموزش مبنای توسعه است و سرمایه های انسانی در دنیای امروز ارزشی گرانبها تر از ثروتهای طبیعی و زیر زمینی پیدا کرده اند، این از آن روست که انسانهای دانا و توانا سرمایه های حقیقی و واقعی هر کشور را تشکیل می دهند، چرا که منبع پایدار هر جامعه، نیروی انسانی آن است که از لحاظ فکری، عاطفی و اجتماعی تربیت شده باشد. از سوی دیگر بهبود کیفیت آموزش و پرورش در گرو تهیه و تدوین برنامه های مناسب تحصیلی و آموزشی به منظور پاسخگویی به نیازهای دانش آموزان و بهبود کیفیت آموزشی معلمان است و همه این موارد به مدرسه بر می گردد. در میان ارکان مدرسه، نقش معلم (عامل نیروی انسانی) از همه مهمتر و چشم گیرتر است، اینکه به کارگیری معلمان از چه فرآیندی پیروی می کند و چه مراحلی را می پیماید، یا چه بخش ها و واحدهایی در وزارت آموزش و پرورش درگیر این مساله می باشند، اغلب از نظرها دور مانده است. چگونگی استخدام معلمان و دستگاه های دست اندرکاران، در نمودارهای مختلف تشکیلاتی نهاد تعلیم و تربیت ایران، به طور معمول و بارها دستخوش تغییر شده است. با توجه به اینکه حجم عظیمی از فعالیت های وزارت آموزش و پرورش درگیر تامین و تربیت منابع انسانی مورد نیاز جامعه و از جمله برای خود این سازمان است، لذا توجه به نیروهای انسانی آن، در کلیه زمینه ها می تواند این وزارت خانه را در تحقق هدف های آن یاری رساند.

هدف این پایان نامه بررسی جایگاه انتخاب نیروی انسانی در ساختار وزارت آموزش و پرورش و چگونگی ورود معلمان به دستگاه تعلیم و تربیت است، به عبارت دیگر، این پژوهش در پی آن است که نهادهای در گیر با امر انتخاب معلمان در آموزش و پرورش را باز شناسد.

کلید واژه ها: وزارت آمورش و پرورش ، ساختار و تشکیلات، تفویض اختیار، نمودار سازمانی، معلم، مدرسه.

سیر تحولات و دشواریهای نظام تربیت معلم در ایران

بررسی سیر تحولات در قلمرو تربیت معلم در ایران از آغاز تاسیس دارالفنون به عنوان نخستین مرکز تربیت معلم تاکنون نشانگر این واقعیت است که گرچه این نهاد تربیتی دستخوش تغییرات و مورد بازنگری مستمر به ویژه در جهت توسعه کمی قرار گرفته است لیکن به لحاظ فقدان ضمانتهای قانونی، مالی و اجرایی نتوانسته است با ایجاد تحول در راهبردها و رویکردهای سنتی جایگاه پر اهمیتی در فرایند اصلاحات و توسعه کیفی و محتوایی آموزش و پرورش پیدا کند لذا بی سبب نیست که امروزه نظام تربیت معلم در کشورمان به علت ضعف فرهنگ برنامه ریزی علمی و نبود فرایند ارزیابی از نتایج و پیشرفت مراحل اجرایی طرحهای اصلاحی، با تنگناها و نارسایی های بسیاری چون کمبود اعتبارات مالی، نبود اهداف روشن در زمینه گزینش و آماده سازی معلمان و استخدام آنان، فقدان تشکیلات تازه ای به منظور تحقق بخشیدن به آرمانها و ارزشهای جدیدی که در راستای تامین کادر شایسته آموزشی که بتوانند با بهره گیری از شایستگی های حرفه ای خود نقش کلیدی رادر فرایند اصلاحات آموزش ایفا نمایند، مواجه است. اگر به طرح های توسعه تربیت معلم و تغییرات کمی مربوط به آن طی دو دهه اخیر، توجه کنیم در می یابیم که نظام تربیت معلم برای دوره های مختلف در طول سالهای گذشته، تفاوت هایی داشته است. ...

چگونگی گزینش معلم

از آنجا که در آموزش و پرورش، نقش نیروی انسانی بسیار با اهمیت است و معلم از مهمترین عوامل موثر در رشد و توسعه ی کیفی و محتوایی آموزش و پرورش به شمار می رود، لذا نباید مسئله ی گزینش معلم را به تصادف محول کرد و افرادی به مراکز تربیت معلم راه داد که فاقد شرایط کافی برای احراز این حرفه باشند. بدون تردید اگر در این زمینه دست به انتخاب اصلاح نزنیم و گروهی به عنوان معلمان آینده ی مملکت انتخاب شوند که هم از حیث استعداد و توانایی و هم از جهت علاقه و رغبت برای تربیت و کسب تخصص آمادگی کمتری داشته باشند، دیگر نمی توان امید داشت که از همان مرحله ی آغازین از نظر دسترسی به کیفیت مطلوب در آموزش و پرورش با دشواریهایی رو به رو نشویم. باید شرط ورود به مراکز تربیت معلم را صرف نظر از این که فرد در کدام دوره ی تحصیلی قصد تدریس دارد، به طور یکسان، داشتن دیپلم متوسطه کامل با سوابق درخشان تحصیلی و دارا بودن سایر ویژگیهای لازم دانست.

باید در انتخاب معلم، روشی به کار برد که مبتنی بر معیارها و موازینی، از نظر علمی معتبر و از حیث نتیجه قاطع و اطمینان بخش باشد تا از آن طریق بتوان همه ی ابعاد وجود متقاضی را متناسب با همه ی ضرورتهای اشتغال در این حرفه ارزشیابی کرد و سرانجام از تلفیق ویژگی های فردی، داوطلبان، شاخصهای معتبری معین نمود و بر مبنای آن شاخصها، بتوان بهترین و شایسته ترین متقاضیان را به مراکز تربیت معلم معرفی کرد.

بعد از مرحله ی انتخاب، دومین مرحله ی تامین نیروی انسانی، با عنوان ترببت و آماده سازی معلمان مطرح می شود. بی گمان افراد منتخب، هر چند بهترین عناصر گروه متقاضی حرفه ی معلمی باشند، اما هنوز معلم شایسته و کار آزموده نیستند و باید با گذراندن دوره های تربیتی و تخصصی که تحت پوشش علمی دانشگاه ها و موسسات آموزشی عالی قرار دارد، برای قبول مسئولیت در مدرسه آماده شوند.